„Miej czas na uśmiech – to muzyka duszy.”
Siostra Teresa z Kalkuty

Jeśli chcemy być zdrowsi powinniśmy się jak najczęściej śmiać; długo, głośno i beztrosko.
To żart? Nie! To zalecenie Naukowców! Nawet w tych czasach, kiedy nie jest nam do śmiechu.

Śmiech to samo zdrowie... Ma wpływ na funkcjonowanie całego organizmu. Jak wolą mówić niektórzy, ma pozytywny wpływ zarówno na ciało, jak i na duszę, Zmniejsza poziom stresu, relaksuje, uwalnia endorfiny zwane hormonami szczęścia, ale wzmacnia też układ odpornościowy. Poprawia krążenie oraz wydolność oddechową. Śmiejąc się dotleniamy mózg i pobudzamy do pracy nasz organizm. To właśnie „śmianie się” sprzyja sprawnej komunikacji z drugim człowiekiem, skraca dystans, buduje relacje.

No dobrze, tylko z czego ja mam się śmiać? - zaraz ktoś zapyta.

II wojna światowa, to największa wojna światowa w historii trwająca od 1 września 1939 roku, a więc od dnia ataku na naszą Ojczyznę przez hitlerowskie Niemcy, aż do dnia 8 maja 1945 r., kiedy to w życie wszedł, podpisany dzień wcześniej, akt całkowitej kapitulacji III Rzeszy. W tym dniu zakończyły się wszelkie działania wojenne na terenie Europy. Sama wojna światowa trwała jeszcze do 2 września tegoż roku, kiedy to na  pokładzie pancernika USS Missouri w Zatoce Tokijskiej akt bezwarunkowej kapitulacji podpisała Japonia.

Poza większością państw europejskich z ich koloniami, brały w niej udział państwa Ameryki Północnej i Ameryki Południowej oraz Azji. Głównymi stronami konfliktu były państwa Osi i państwa koalicji antyhitlerowskiej (alianci). W wojnie uczestniczyło 1,7 mld ludzi, w tym 110 mln ludzi z bronią. Według różnych szacunków zginęło w niej od 50 do 78 milionów ludzi.

Świętując zakończenie II wojny światowej, pamiętajmy o tych którzy oddali życie w obronie naszej Ojczyzny walcząc w różnych miejscach Europy, na lądzie w powietrzu i na wodzie by dać upragnioną wolność Polsce i Polakom. Pielęgnując tę historyczną pamięć, zatroszczmy się o naszą jedność, patriotyzm i dobro Ojczyzny.

Zapraszamy też do zwiedzenia Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku i przejrzenia kilku ciekawostek dotyczących wydarzeń wojennych.

Wydarzenie to w tym roku miało zupełnie odmienny charakter niż zwykle. Nie było uroczystej mszy świętej, w której tak licznie uczestniczyliśmy, nie było kolorowego, radosnego korowodu maszerującego ulicami naszych miast, a przede wszystkim nie było możliwości bycia razem by jak co roku pokazać, jak ważnie jest poszanowanie godności każdego człowieka, także człowieka niepełnosprawnego, pokazać również, że ideą Dnia Godności Osób Niepełnosprawnych jest przypomnienie nam wszystkim o Ich prawach, o tym że są integralną częścią naszego społeczeństwa. To dzień, który skłania do refleksji nad Ich życiem codziennym, często pełnym nietolerancji i braku zrozumienia.

Pamiętajmy!

Osoby Niepełnosprawne są wśród nas, nie potrzebują pocieszenia, lecz szacunku, zrozumienia, miłości i wsparcia, mają prawo do godności, akceptacji, a żeby uwierzyć w siebie potrzebują by ktoś uwierzył w Nich!

Obecna sytuacja sprawiła, że świętowanie tego pięknego i wymownego dnia odbyło się w domach naszych Podopiecznych, w gronie Ich najbliższych; Rodziców, Opiekunów, Rodzeństwa.

Popatrzmy, jak nasi Podopieczni świętowali ten wyjątkowy dzień.