Pojęcie BIBLIOTERAPII „sięga korzeniami” do czasach starożytnych. W Aleksandrii stosowano na nie określenia „LEKARSTWO NA UMYSŁ”; w XIII w. w Kairze czytano Koran w ramach terapii; w XVIII w. stosowano teksty religijne do leczenia osób psychicznie chorych; w wieku XIX zalecano czytanie książek świeckich w celach zdrowotnych.
Termin biblioterapia został po raz pierwszy użyty w 1916 r.  i pochodzi od dwóch słów greckich: BIBLION- książka oraz THERAPEO – leczę.  W czasie biblioterapii osób niepełnosprawnych i chorych psychicznie niejednokrotnie ze względu na ich różnorodne schorzenia, w tym obniżony poziom intelektualny, pojawia się u nich problem przekroczenia bariery związanej ze zrozumieniem określonych wartości i zachowań własnych oraz innych osób.
Z tą myślą, w dniu 27 września, Podopieczni I grupy, brali udział w zajęciach biblioterapeutycznych pn.  „Jak poradzić sobie z własnym strachem?”. Zajęcia prowadzone były w oparciu o tekst E. Nowak pt. „Cudów nie ma”.

Na początku po integracji grupy i zaakceptowaniu KODEKSU ZASAD, obowiązujących w czasie biblioterapii, Podopieczni zostali zapoznani z definicją STRACHU, jego przyczynami i objawami. W pracy wykorzystano metodę „burzy mózgów” i metodę „niedokończonych zdań”.
Analizę tekstu literackiego rozpoczęto diagnozą problemu i poprzez czytanie przeprowadzono postępowanie terapeutyczno-wychowawcze, zmierzające do identyfikacji z bohaterem i opisywaną sytuacją. Terapię zakończono refleksją prowadzącą do przeżycia katharsis, który jest rodzajem „oczyszczenia”, odreagowania, pozwalającym na dokonanie wglądu w samego siebie, co może doprowadzić do zmian w postawach i zachowaniu.
Celem prowadzonej biblioterapii było uświadomienie Podopiecznym konieczności szukania sposobów na pokonywanie własnego strachu oraz uwrażliwienie na uczucia i przeżycia innych.