^Powrót na górę
foto1

„Uzdrawiająca podróż filmowa…”, czyli o pozytywnej roli obrazu i słowa w życiu człowieka

Drodzy Podopieczni!

Za nami długi czas izolacji. Nie wiemy co przyniesie przyszłość, dlatego pragniemy umilić Wam ten trudny czas. Nie musicie wychodzić z domu, wystarczy zasiąść wygodnie w fotelu z kubkiem gorącego napoju i bezpiecznie, bez lęku rozpocząć przygodę z filmem.

Na początek zastanówmy się czym właściwie jest film?

 

film, to – wg definicji UNESCO – „każda seria obrazów zarejestrowanych na nośniku (bez względu na metodę rejestracji i charakter nośnika”.

Najstarsze filmy zrealizował pracujący w W. Brytanii Francuz L.A.A. Le Prince (1842-90), który od 1888 tworzył krótkie filmy dokumentalne. Następni wynalazcy to T.A. Edison i W. Dickson, którzy w 1891 zaprezentowali kinetograf – projektor filmów dla jednego widza. Za ojców kinematografii uważa się jednak braci A. i L. Lumière, którzy spełnili kolejne warunki przyszłego przemysłu filmowego, że widz powinien oglądać filmy zbiorowo w sali kinowej i powinien za to zapłacić (źródło: http://www.akademia-kultury.edu.pl/slownik/f/172.html)

Film stanowi cenne narzędzie do terapii (filmoterapia), pomagając, np. gdy mamy zły nastrój, nie potrafimy poradzić sobie z danym problemem lub chcemy po prostu się zrelaksować i odpocząć od codziennych obowiązków.

Wśród funkcji filmoterapii wymienia się:
  • funkcję wychowawczą, wzbogacającą wewnętrzne życie jednostki
  • funkcję profilaktyczną (zapobiegającą),
  • funkcję rozwojową , mającą związek z treściami jakie niesie ze sobą sztuka — film (kontakt z słowem i obrazem),
  • funkcję poznawczo-stymulacyjną, bazującą na założeniu, że sztuka filmowa dostarcza informacji i mobilizuje do aktywności poznawczej,
  • funkcję  komunikacyjną i ekspresyjną ( uspołecznianie jednostki w grupie i umożliwienie jej swobodnego wypowiadanie się ),
  • funkcję kulturotwórczą,  polegającą na zapoznaniu się z dobrami kultury poprzez percepcję wzrokową i/lub słuchową,
  • funkcję rekreacyjno-ludyczną,  mającą na celu zaspokojenie naturalnej potrzeby człowieka, jaką jest zabawa,
  • funkcję terapeutyczną, polegającą na dostarczaniu pozytywnych uczuć związanych z estetycznym przeżywaniem sztuki filmowej, wywołaniu katharsis, nastroju relaksacji, rozluźnienia psychofizycznego i wreszcie aktywizowaniu do dalszej samodzielnej działalności na rzecz samego siebie i innych
Filmoterapia może mieć charakter:
  • terapii indywidualnej, mającej charakter autoterapii, należeć będzie oglądanie filmu przez uczestnika i autoanaliza na podstawie jego treści

  • terapii grupowej, do której możemy zaliczyć wspólne oglądanie filmu (lub nawet jego tworzenie za pomocą kamery wideo) będącego podstawą do dyskusji

Film naturalnym lekiem

Medycyna zwróciła uwagę na właściwości materiału filmowego – naukowcy bowiem stwierdzili, że odpowiednio dobrany film może spowodować wzrost ciśnienia krwi, podwyższone napięcie mięśni, wzmożone pocenie się, przyspieszone bicie serca, redukcję bólu, zwiększone wydzielanie adrenaliny, endorfiny lub enkefaliny (wewnętrznego „narkotyku” działającego antydepresyjnie).

Film, podobnie jak muzyka, literatura czy taniec, ma właściwości naturalnego leku – maksymalna skuteczność przy minimalnym ryzyku zastosowania (źródło: https://sztukaoczamisliwki.pl/filmoterapia-jedna-z-wielu-metod-arteterapii/).

Kochani Podopieczni!

Zachęcamy Was do zastosowania powyżej opisanego „leku”, dobierając taką tematykę filmu, jaką najbardziej lubicie. Możecie wykorzystać do tego celu odbiornik telewizyjny, filmy CD oraz DVD, bądź przeglądarkę internetową. Miłego oglądania!