Adwent czasem refleksji i zadumy...

Jest w kalendarzowym cyklu okres szczególny- kulminacja wszystkich oczekiwań i nadziei. Adwent to cztery tygodnie postu duchowego przygotowania się do najbardziej rodzinnych polskich świat - Wigilii i Bożego Narodzenia. To czas przygotowań do świąt zarówno w wymiarze duchowym jak i praktycznym. Ten wyjątkowy okres jest szansą, aby spojrzeć na siebie przez pryzmat  swojego serca, czyli tego co w nas najgłębsze, a czego tak często nie chcemy uwzględniać.

Do najstarszych i najpiękniejszych polskich tradycji adwentowych należą:

  • Roraty- Tak nazywa się Msza święta ku czci Najświętszej Maryi Panny, odprawiana przez cały okres adwentu w dni powszednie. Najstarsze ślady odprawianej w Polsce Mszy świętej roratnej sięgają XII wieku. W wieku XVI roraty były już znane w całej Polsce.
  • Dobre uczynki adwentowe –  Ważne jest aby podczas Adwentu wzajemnie sobie pomagać, szczególnie ludziom starszym i biednym. Pięknym zwyczajem była we wsi tzw. szara godzina. Pod wieczór, gdy już skończono codzienne zajęcia gospodarskie, gdy robiło się szaro, coraz ciemniej, wszyscy domownicy: dziadkowie, rodzice, dzieci, zbierali się w kuchni, najlepiej w pobliżu płyty. Nie palono jeszcze lampy. Rozważano w ciszy swoje życie, zastanawiając się nad nim, nie brakowało też cichej modlitwy. Starsi, szczególnie dziadkowie opowiadali dzieciom, wnukom, jak było dawniej, jakie były tradycje, zwyczaje; przypominali też dzieje naszej Ojczyzny.
  • Wspólna modlitwa adwentowa – Dawniej cały Adwent starano się przeżywać we wspólnocie nie tylko rodzinnej, ale też i sąsiedzkiej. Gromadzono się by wspólnie odmawiać modlitwę różańcową, śpiewać pieśni adwentowe, a także pieśni o tematyce obyczajowej, które wzywały do życia zgodnego z Bożymi przykazaniami. Czytano Pismo Święte, żywoty świętych i książki budujące wiarę.
  • Wieniec adwentowy – Na zielonym wieńcu umieszczano  4 świece. Cała rodzina gromadząc się w niedzielny wieczór przy wspólnej modlitwie zapalała kolejne świece jako znak czuwania i gotowości na przyjście Chrystusa. Wieniec adwentowy ustawiano także w kościołach, aby przypominał o mijającym czasie adwentu.
  • Św. Mikołaj – W pierwszej części adwentu, 6 grudnia przeżywamy wspomnienie św. Mikołaja Biskupa, który zasłynął z wielkiej dobroci dla potrzebujących. Od wieków trwa tradycja obdarowania innych prezentami.

Zwyczajem adwentowym jest również tradycja piernikowa, która sięga czasów kuchni starosłowiańskiej. Najważniejszym składnikiem piernikowego ciasta, był sam zaczyn, tym lepszy im więcej liczył lat. Po upieczeniu pierniki staropolskie były twarde jak żelazo. Dopiero po wielu tygodniach leżenia- same rozpływały się w ustach ! 

Poniżej przedstawiamy Wam przepis na tradycyjne Adwentowe ciasteczka korzenne !

Będziemy potrzebować:

250 g krupczatki,
1 łyżeczka proszku do pieczenia,
100 g cukru pudru,
100 g masła,
1 jajko,
50 g drobno usiekanych orzechów włoskich,
Pół łyżeczki mielonego cynamonu,
Pół paczki cukru waniliowego,
Ćwierć łyżeczki mielonych goździków,
Szczyptę imbiru i szafranu.

Wykonanie:

Mąkę wysypujemy na stolnice, siekamy nożem z masłem i proszkiem do pieczenia, korzeniami, i drobniutko usiekanymi orzechami. Dodajemy cukier, jajo, cukier waniliowy. Ciasto dokładnie zagniatamy, owijamy w celofan lub folie aluminiowa i wstawiamy na 1-2 godziny do lodówki. Rozwałkowywujemy na oproszonej mąką stolnicę, wycinamy foremkami ciasteczka, układamy na wysmarowanej masłem blasze, wstawiamy do nagrzanego piekarnika i pieczemy ok. 10-15 minut. Po ostudzeniu można ciasteczka posmarować lukrem. 

Do dzieła Kochani !